Ήταν ένα όμορφο Πάσχα… Πάλι, εμείς οι ίδιοι και ίδιοι γύρω από ένα αρνί και κόκκινα αυγά. Τέντα τα ελαφρολαικά και τα κλαρίνα στα αυτιά μας και σε τσαντούλα τα κόκκαλα για τον σκύλο της κουμπάρας. Κρακ τα κόκκινα αυγά κρακ και οι καρδιές για όσα δεν είπαμε, για όσα δεν αναστήθηκαν… πάλι! Και μια κουζίνα ανάστα ο Κύριος σίγουρα , και εγώ πελαγωμένη και ευχές… και του χρόνου και του χρόνου…
Γιατί και του χρόνου; Γιατί του χρόνου να μην με βρει αλλιώς… γιατί να πρέπει πάντα τα σόγια Πάσχα να συναντιούνται και να σκάνε στο φαγητό… σε ένα δωμάτιο χωρίς συζητήσεις μόνο με άσπρο πάτο και στην υγειά μας… Και η ψυχή μας; Τι ψυχή θα παραδώσεις αγάπη μου με σοβαρούς προβληματισμούς του στυλ “Λίγα ντολμαδάκια ακόμη; “ααα λουκούμι το κρέας” “παντρεύεται η Τιτίτσα” “Από Τρίτη δίαιτα” “Τα μάθες; χώρισε ο Γιώργος… είχε γκόμενα” “θέλω πετσούλα”
Ναι, ήταν ένα καλό Πάσχα… και η μαγειρίτσα μου πρωταγωνίστρια και εγώ κομπάρσα και η Ανάσταση… τελείωσε μόλις έγινε για να ξαναπεριμένω να έρθει του χρόνου… και σταυρώσαμε το σπίτι με τι φως το Άγιο και κανείς δεν κατάλαβε πόσο πιο φτωχός ήταν και φέτος ο επιτάφιος με ακριβά λουλούδια και φτηνά τάματα. Και στην εκκλησία όλο και πιο λίγοι οι γείτονες… -που πήγαν οι γείτονες μάνα; – και όλο πιο πολλοί οι ξένοι… και αμπάρωσα το άγχος μου σε ένα νέο φόρεμα… ψήλωσαν την ανασφάλεια μου σε δωδεκάποντη γόβα και με έπεισα πώς ποτέ δεν έκανα Πάσχα σε αυλές με ζουμπούλια και σε γιορταστικές λιακάδες… πως ποτέ δεν χάζεψα με τις ώρες το καλό σερβίτσιο της γιαγιάς να βγαίνουν τα σχεδιάκια του τα ροζ όσο έπινα την σουπίτσα μου… όσο το ραδιόφωνο έπαιζε τραγούδια του Σπανού. Μάζεψα το τραπέζι και τις μνήμες μου και τις πέταξα μαζί με τα ψίχουλα από το τσουρέκι που πάλι δεν μου πέτυχε είπε ο άντρας μου… σαν της μάνας του… κανένα άλλο… και εγώ, εγώ ήμουν μοναδική… κάποτε.
Mα ήταν Καλό το Πάσχα… και τα φιλιά της αγάπης ξέραμε πως είναι φιλιά Ιούδα… και η κατήφεια και η απομόνωση θα γυρίσουν αύριο το πρωί σαν αδειάσουν τα σμυρναίικα από το τάπερ… σπάσαν τα αυγά ματ κελύφη των δικών μας αδιεξόδων δεν σπάσανε ποτέ.
Σκόρπιες κουβέντες, αναμνήσεις, κουτσομπολιά μεγάλες συγκινήσεις μεγάλων που κριτικάρουν τα μικρά παιδιά που μεγαλώνουν με σπαταλημένες εφηβείες. Αλήθεια … ήταν ένα καλό Πάσχα! Και φέτος… του χρόνου να δούμε… του χρόνου.
Published by
