Η Ελλάδα. Μια χώρα που κρατάει τα σκήπτρα του τουρισμού, όπως συχνά λέγεται. Μια χώρα που φαίνεται να είναι ένας παγκοσμίως αναγνωρίσιμος τουριστικός προορισμός. Μια χώρα που 9 στους 10, ανά τον κόσμο, θέλουν κάποια στιγμή στη ζωή τους να επισκεφτούν, να εξερευνήσουν, να γευτούν, να μυρίσουν, να θαυμάσουν, να απολαύσουν, να … ζήσουν, να … αγαπήσουν.
Τι συμβαίνει όμως στα «ενδότερα»;
Πώς αντιλαμβάνεται αυτή η μικρή χώρα τον δημοφιλή χαρακτήρα της; Πώς χειρίζεται αυτή της τη δημοτικότητα; Εκμεταλλεύεται τον τίτλο του κορυφαίου τουριστικού προορισμού;
Αν λάβουμε υπ’ όψιν μας τα νούμερα, τις στατιστικές, τότε με σιγουριά μπορούμε να πούμε πως ναι• η Ελλάδα παίζει καλά το «παιχνίδι» του τουρισμού και τα οικονομικά αποτελέσματα που φέρει είναι τα επιθυμητά κι ίσως και κάτι παραπάνω. Ας σκεφτούμε, όμως, λίγο πιο διεισδυτικά. Σε ποιόν αναφέρονται αυτά τα στατιστικά νούμερα; Ποιος απολαμβάνει αυτά τα οικονομικά οφέλη; Μήπως, αποκλειστικά και μόνο οι «μεγάλοι»; Ποιο κομματάκι της μεγάλης αυτής πίτας γεύονται οι «μικροί»;
Μήπως, λοιπόν, ήρθε η ώρα και μάλιστα, καθυστερημένα, να αλλάξουμε ρότα όσον αφορά στη τουριστική πολιτική μας;
Μήπως ο θεματικός τουρισμός και οι ποικίλες μορφές του είναι αυτό που θα μας σώσει;
Σίγουρα κερδίζουν έδαφος αυτά τα είδη του τουρισμού, καθώς η Ελλάδα μπορεί να εξυπηρετήσει κάθε επιθυμία. Κι αυτό χάρις στη γεωγραφία της, το ιστορικό παρελθόν της, τον πολιτισμό της , την ιδιαίτερη γαστρονομία της κι άλλα πολλά, που ο ξένος τα γνωρίζει και τα θαυμάζει, κι ίσως, ο ντόπιος τα αγνοεί.
Μια τουριστική πολιτική, που η Ελλάδα θα έπρεπε εδώ και χρόνια να έχει αναπτύξει, να προωθεί και να δουλεύει αυξανόμενα και παραγωγικά πάνω σε αυτή, έτσι ώστε οι επισκέψεις των τουριστών να μην περιορίζονται στην περίοδο του καλοκαιριού και σε λίγες μόνο τουριστικά αποδεκτές περιοχές.
Κάλλιο αργά, παρά ποτέ, λέει ο σοφός λαός. Ας μην είμαστε, λοιπόν, αφοριστικοί. Υπάρχει ο θεματικός τουρισμός. Δεν είναι «αστικός μύθος». Απλά δεν χαίρει της κατάλληλης κι απαραίτητης διαφήμισης. Προσπάθειες σίγουρα έχουν γίνει και συνεχίζουν να γίνονται. Βραδυκίνητες προσπάθειες, τις οποίες όμως δεν μπορούμε να αγνοήσουμε, αλλά και να χειροκροτήσουμε, μήπως κι επισπευθούν.
Το πρόσφορο έδαφος υπάρχει, ας σκύψουμε πάνω από την καλλιέργειά του με σκέψη λογική, κοφτερή, γρήγορη κι αποτελεσματική, ώστε να δικαιώσουμε κάθε τουριστικό τίτλο που μας έχει αποδοθεί.
Published by
