Ένα σενάριο μπορεί να είναι ακραίο και αδιανόητο, μόνο μέχρι τελικά να συντελεστεί. Μπορεί να σκίζαμε τα ρούχα μας και να ουρλιάζαμε σαν τρελοί όταν η εθνική μας ομάδα του ποδοσφαίρου κατάφερε «το θαύμα της Λισσαβόνας» το 2004, αλλά την επόμενη μέρα ήμασταν ψύχραιμοι… όπως αρμόζει στους πρωταθλητές Ευρώπης. Αντίστοιχη ψυχραιμία επιδείξαμε με την είσοδο της Χρυσής Αυγής στη Βουλή και με το κλείσιμο της ΕΡΤ. Καθ’ υπερβολή, αν δεν είχαμε σηκώσει εκείνη την κούπα, οποιοδήποτε από τα παραπάνω θα ήταν αρκετό για να διαλύσουμε την ευρωζώνη.
Ωστόσο, το σενάριο συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ δεν συγκαταλέγεται στα ακραία ή αδιανόητα. Όποιος παρακολουθεί τις πολιτικές εξελίξεις, είναι υποχρεωμένος να ζει την στιγμή! Κάθε συγκίνηση ή έκπληξη στην πλοκή βασίζεται στην αδυναμία ή την απροθυμία να κοιτάξει κανείς πίσω, ή μπροστά…. Αλλά κυρίως πίσω. Αυτό θα ήταν αρκετό για να αμβλύνει την πρώτη δραματική εντύπωση. Κατά συνέπεια, θα ήταν αρκετό και για να κρατήσει χαμηλά τους τόνους των πρώτων αντιδράσεων. Δηλαδή, θεωρώ ότι στο άκουσμα τούτου του συνασπισμού, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν χρειάζεται να ωρύεται σαν κοριτσάκι που έβγαλε σπυρί στο μέτωπο την πρώτη μέρα του σχολείου.
Η συγκεκριμένη παραφιλολογία ερείδεται στον εκ των πραγμάτων αδύνατο σχηματισμό κυβέρνησης που να χαίρει πολιτικής νομιμοποίησης. Δυστυχώς, οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών εξελέγησαν «στα χαρτιά»! Σκοπός του εκλογικού συστήματος είναι να μην υπάρχει κενό εξουσίας, όχι να αποτυπώνεται η λαϊκή βούληση στο κοινοβούλιο και στην κυβέρνηση. Γι’ αυτό το λόγο η χώρα ασχολείται μόνο με ποσοστά, όχι με πολιτικές θέσεις. Εφόσον τα ποσοστά το υπαγορεύσουν, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ θα σχηματιστεί πριν αλέκτωρ λαλείσαι. Ένα και μοναδικό πράγμα θα χρειαστεί σ’ αυτή την περίπτωση για να κρατηθούν τα προσχήματα, το οποίο τυχαίνει να είναι εξαιρετικά εύκολο και σύνηθες. Η αλλαγή προσώπων!
Αρκεί, λοιπόν, η στρατηγική αλλαγή προσώπων σε κομβικές και ηγετικές θέσεις στα δύο κόμματα, ώστε να «πουλήσουν» αμιγώς επικοινωνιακά στον ελληνικό λαό αυτή τη νέα, και μέχρι πρόσφατα αδιανόητη, συνταγή της επιτυχίας. Διαφορετικά, οι δύο πολιτικοί χώροι θα είναι υποχρεωμένοι να συμφωνήσουν στην ουσιαστική μείωση του κράτους (χωρίς αυτή να αφορά σε Παιδεία, Υγεία και Ασφάλεια) σε συνδυασμό με την εφαρμογή του “laissez faire, laissez passer”, και οπωσδήποτε του “laissez respirer” για την ελληνική οικονομία. Πράγματι, αυτή η συμφωνία δεν ενδείκνυται για καρδιοπαθείς, καθώς μπορεί να τελεσφορήσει μόνο στα πλαίσια μιας πραγματικά αλληλέγγυας Ευρώπης (βλ. διαγραφή χρέους), ή στα πλαίσια της δραχμής.
Published by
